Ik werk met stellen die merken dat liefde soms pijn doet,
en die de moed hebben te onderzoeken hoe ze dat anders kunnen doen.
“Nu heb ik wéér zo’n man!” zei Marijke tijdens onze online kennismaking.
Ze gaf haar partner steeds de schuld niet doortastend genoeg te zijn —
niet écht voor hun gezin te kunnen staan.
Ze miste het vertrouwen dat ze op hem kon bouwen,
en liet hem dat weten.
Via sneren, flauwe grapjes, of hem opjagen als hij iets moest regelen —
en het nog niet deed.
Ze deelde met me hoe wanhopig het haar maakte.
Dat ze zich vaak alleen voelde staan.
Een vergeten klusje, een bord niet in de vaatwasser, sokken op de grond —
het kon genoeg zijn om haar opnieuw dat oude rotgevoel te geven.
En natuurlijk deed dit ook iets met haar partner, waardoor ze samen in een dynamiek waren vastgelopen.
Het zijn vaak de echo’s van eerdere ervaringen die onze huidige relaties zo ingewikkeld maken.
Niet omdat we dat willen, maar omdat we gestuurd worden door onzichtbare patronen.
Waar ik met stellen aan werk, is zichtbaar maken wat er werkelijk speelt.
Zodra we kunnen herkennen en voelen wat ons stuurt, ontstaat er ruimte om anders te reageren.
Dat maakt een wereld van verschil.
En het brengt partners dichter bij elkaar — zodat ze niet langer vechten om begrepen te worden – maar om elkaar echt te begríjpen.
We vallen vaak op een bekend gevoel — en natuurlijk op de mens die daarbij hoort.
Maar het is ook de toon van vroeger — die spanning tussen hoop en gemis — die we op de een of andere manier herkennen.
En we noemen het dan chemie.
Wat we vroeger tekortkwamen, proberen we in de ander te vinden:
- de aandacht die er niet was,
- de geruststelling die uitbleef,
- de erkenning waar we zo naar verlangden.
En dus hopen we dat onze partner dat gat kan vullen.
Dat hij of zij ziet wat ooit niet werd gezien, gedaan of gezegd.
Dat de liefde eindelijk heelt wat toen pijn deed of moeilijk was.
Maar wat we niet in onszelf willen voelen — de eenzaamheid, de angst, de machteloosheid — projecteren we vaak op de ander.
En nemen we mee in volgende relaties.
Net zolang tot we het wél durven aankijken.
Soms is de liefde die je zoekt, de uitnodiging om jezelf terug te vinden.
Wil je weten wat ik voor jou kan betekenen? Plan even een belletje met me, dan kijk ik even vrijblijvend met je mee.
