De kinderen naar school.
De mails wegwerken.
De boodschappen.
De sportschool als het lukt.
En ergens tussendoor: wij.
Of beter gezegd — wat er van ons overblijft als alles gedaan is.
Je relatie is geen bijzaak, of iets dat vanzelf zou moeten gaan.
We zeggen: “Het is gewoon een drukke fase.” “Het komt wel weer.”
Maar fases hebben de neiging om elkaar op te volgen.
En voor je het weet is “later” een patroon geworden.
Liefde verdwijnt zelden in een keer.
Ze verdwijnt langzaam.
Tussen praktische gesprekken, rondslingerende sokken en halflege koffiekopjes.
Tot je ineens merkt: het loopt allemaal prima, behalve tussen ons.
Niet uit onwil.
Maar omdat aandacht verschuift naar alles wat om je aandacht vraagt.
Je bedrijf. Je gezin. Je inbox.
Maar liefde laat zich niet afvinken.
Ze vraagt iets wat we verleerd zijn: aanwezigheid zonder doel.
Niet om iets te fixen, maar om weer te voelen.
Wie we zijn. Wat er in ons leeft.
En te delen wat er speelt tussen de regels van de dag.
Zijn jullie klaar om van je relatie weer een prioriteit te maken?
