Wanneer angstige hechting alarm slaat
Lees dit vóórdat je dat appje stuurt.
Je telefoon ligt in je hand.
Je hebt hetzelfde bericht al vijf keer getypt en weer verwijderd.
Je hartslag zit hoog.
Je maag voelt gespannen.
Je wilt maar één ding: weten waar je staat.
Je wilt voelen dat je ertoe doet.
Je wilt dat de onrust stopt.
Ik weet hoe dit voelt.
En ik zie dit vaak in mijn praktijk.
Mensen die alles geven in de hoop op nabijheid,
maar terechtkomen in een aantrek–afstoot-dynamiek.
Intens contact, gevolgd door afstand.
Verbinding die hoopvol voelt — en daarna weer wegvalt.
Belangrijk om hier iets recht te zetten.
Het is niet altijd zo dat de ander niet gemotiveerd is of niet wil.
Soms heeft het te maken met een vermijdende hechtingsstijl.
Nabijheid kan dan spanning oproepen.
Verwachtingen voelen als druk.
Contact kan angstig maken.
En afstand nemen voelt — onbewust — als regulatie.
Dat maakt de ander niet ‘slecht’.
Maar het maakt de dynamiek wel onveilig.
En hier komt het pijnlijke punt:
Hoe harder jij je best doet,
hoe meer de ander zich overvraagd kan voelen.
En hoe sterker het aantrekken en afstoten wordt.
Meer uitleg.
Meer afstemmen.
Meer beschikbaarheid.
Het helpt niet.
Sterker nog, het vergroot vaak de afstand.
Dat betekent niet dat jij iets verkeerd doet.
Maar wel dat jouw hechtingssysteem in alarmstand raakt.
Niet omdat je te veel bent,
maar omdat je te lang te weinig zekerheid krijgt.
En hier ligt een essentieel onderscheid.
Aan deze dynamiek kun je samen werken.
Maar alleen als beiden bereid zijn verantwoordelijkheid te nemen.
Als één van jullie kan zeggen:
“Dit gebeurt bij mij. Dit is spannend. Hier heb ik iets in te leren.”
Dan is er ruimte.
Dan is er beweging.
Dan is er groei.
Maar als de ander:
– afstand blijft nemen zonder uitleg
– geen verantwoordelijkheid neemt voor zijn/haar aandeel
– nabijheid structureel vermijdt
– en jij steeds degene bent die overbrugt, begrijpt en wacht
Dan houdt het op.
Niet omdat je het opgeeft.
Maar omdat je jezelf anders blijft verlaten.
Gezonde grenzen zijn dan geen ultimatum.
Ze zijn zelfbescherming.
Een paar voorbeelden:
– Ik blijf niet investeren zonder wederkerigheid
– Ik leg mijn behoefte niet steeds uit aan iemand die weggaat
– Ik blijf niet hopen dat afstand vanzelf verandert
– Ik kies niet langer voor onrust als prijs voor verbinding
Dat zijn geen harde woorden.
Dat zijn ankers.
Belangrijk om te weten:
Je gevoelens zijn niet fout.
Je hechtingssysteem is niet kapot.
Je reageert logisch op een dynamiek die je zenuwstelsel activeert.
Maar heling ontstaat niet door harder je best te doen.
Heling ontstaat door grenzen te stellen waar de ander dat niet kan.
Echte rust ontstaat niet doordat iemand blijft,
maar doordat jij jezelf niet meer kwijtraakt.
In mijn werk kijk ik niet naar:
“Hoe krijg je de ander weer dichtbij?”
Ik kijk naar:
– Wat wordt hier geraakt?
– Welke oude patronen spelen mee?
– Wat vraagt dit van jou — en wat van de ander?
– En: is er bereidheid om hier samen verantwoordelijkheid voor te nemen?
Want hechting heelt in relatie.
Maar alleen in een veilige.
Wil je hiermee aan de slag – alleen of samen met je partner – dan begint dat met een vrijblijvende kennismaking.
Om te onderzoeken of dit de juiste stap is voor jou.
